13 Mayıs 1277 tarihinde Karamanoğlu Mehmet Bey’in yayımladığı ferman ile Türkçe, ilk kez bir devletin resmî dili olarak ilan edilmiş; bu kutlu adım yalnızca bir dil tercihi değil, aynı zamanda bir milletin benliğine, kültürüne ve kimliğine sahip çıkma iradesinin tarihî bir nişanesi olmuştur.   Bu anlamlı fermanla Karaman, sadece bir şehir değil; Türkçenin başkenti hâline gelmiştir. Dilimizin kalbi Karaman’da atmış, bu kadim şehir Anadolu’nun sesini, sözünü ve ruhunu mayalayarak Türk mührünü bu topraklara vurmuştur. Bu da Karaman için tarifsiz bir onur, eşsiz bir gurur vesilesidir.   “Türkiye Yüzyılı, Türkçe Yüzyılı” anlayışıyla hedefimiz; Türkçemizi yalnızca geçmişin bir mirası değil, geleceğin de teminatı olarak yaşatmak, onu medeniyetimizin taşıyıcısı olarak her alanda yüceltmek ve dünyaya tanıtmaktır.   Bu doğrultuda, kutlamaların daha geniş kitlelere ulaşabilmesi beş gün boyunca dolu dolu programlar düzenledik; Türkçenin sesi Karaman’dan yankılansın istedik.   8.500 öğrencimizin katılımıyla gerçekleştirdiğimiz “Dîvânü Lügati’t-Türk – Yürüyen Sözlük” etkinliğiyle, dünyanın ilk ve en büyük yürüyen sözlüğünü oluşturmanın ve dilimize sahip çıkmanın gururunu hep birlikte yaşadık.   Yapılan akademik çalışmalar, Yunus Emre’nin bu topraklarda yaşadığını ortaya koymuş; Yunus’un hoşgörüsü, aşkı, dili ve hikmeti Karaman’la özdeşleşmiştir.   Bu sebeple Karaman, sadece bir coğrafya değil; Yunus’un sevgisiyle yoğrulmuş, Türkçenin nefesiyle bezenmiş bir gönül vatanıdır.   Dilimiz yalnızca bir iletişim aracı değil; milletimizin ortak hafızası, tarihimizin sesi ve kültürel kimliğimizin temelidir. Ses vatandır. Ve bizim ses vatanımız, dilimizdir; Türkçemizdir. Bu nedenle onu korumak, yaşatmak ve gelecek kuşaklara en zengin hâliyle aktarmak hepimizin müşterek vazifesidir.   Bu vesileyle, dilimizin gelişimine katkı sunan tüm gönül erlerini, edebiyatçılarımızı, şair ve yazarlarımızı; bilhassa da Türkçeyi taçlandıran Karamanoğlu Mehmet Bey’i rahmet, hürmet ve minnetle yâd ediyorum.